Nga fusha tek i biri, rrëfehet Ibra: Gati për sezonin, te Milani jam vëllai i madh

Pas takimeve me Guardiolën e Ançelotin dhe nisjes së një ndeshje bejsboll, Zlatan Ibrahimoviç ka marrë pjesë edhe në një tjetër shou. Intervista e tij ka pak lidhje me ato të dhëna deri tani, teksa përveç rolit të ri, ai ka komentuar edhe pozicionin si vëlla-drejtor brenda Milani.

Cili është roli juaj në këtë Milan?

Unë kam fjalën në shumë kategori për të nxitur rezultate dhe për të rritur vlerën, të gjitha me ambicien për të fituar. Gjithnjë e më shumë i pranishëm dhe pranë ekipit, por kujdes sepse nuk jam “dado”. Lojtarët e mi janë të rritur dhe duhet të marrin përgjegjësinë 200% edhe kur unë nuk jam.

Do të donit të bëheshit trajner një ditë?

Jo. I shikoni flokët e mia të thinjura pas një jave, jeta e një trajneri zgjat deri në 12 orë në ditë pasi sigurohen që struktura dhe organizimi të funksionojnë për t’i mbajtur të gjithë në këmbë.

Mund të na përkufizoni të kaluarën e tij në Amerikë?

Unë u transferova në Los Anxhelesi për të parë nëse isha ende gjallë dhe isha. Dhe kjo u bë problem. Më duhej të kthehesha atje ku i përkisja, pra në Europë.

Si ishte kthimi në Milano në vitin 2020?

Kur erdha për herë të dytë, ishte më shumë për të dhënë sesa për të marrë. Doja të hapja rrugën për një brez të ri. Kur je te Milani e di që është elita e elitës pasi ka presione, kërkesa, detyrime.

Ne duhet të marrim përgjegjësi, të bëhemi burra, sepse një lojtar nuk llogarit vetëm fushën, por edhe njeriun jashtë saj. Unë isha pika e referimit për shokët. Nuk kisha ego për këtë. Isha si një lloj engjëlli mbrojtës. Kështu që i gjithë presioni do të ishte mbi mua, jo mbi ata, por në të njëjtën kohë unë po ushtroja presion mbi ta.

Si ndikuat te kolegët tuaj në ato vite?

Nuk kisha nevojë të shënoja një gol më shumë apo një më pak. Nuk do ta ndryshonte karrierën time. Ishte më shumë për përgatitjen e së ardhmes për të tjerët, sepse besoj se ky brez i ri ka nevojë për një lider për ta ndjekur. Nëse nuk keni shembuj, sidomos kur luani në klube të mëdha, kush do t’ju tregojë rrugën? E bëra në një mënyrë që ishte për mua, por për ekipin. Të gjithë këta djem të rinj që nuk kishin luajtur kurrë Champions dhe nuk kishin fituar kurrë. Ndërsa rritesh, duhet të gjesh pikat e nxitjes.

Keni pasur ndonjë ankth, pasiguri pas kthimit nga Amerika?

Jo, është sepse nëse unë jam objektiv, unë shkoj deri në fund dhe pastaj ju ose keni sukses ose dështoni. A është një mundësi 50-50? Jo, në rastin tim është 99-1. Do të bëj gjithçka për të pasur sukses. Është e gjitha tek mendësia. Unë e di sa i zoti jam.

Keni ndërruar klube që të mos lodheshe nga familjariteti?

Jo. Ndërrimi i klubeve të teston me veten. Marr çantën e shpinës dhe vij në kopshtin tënd. Kulturë e ndryshme, gjuhë tjetër, larg shtëpisë. Në kopshtin tënd, nëna juaj gatuan për ju, pastron rrobat tuaja, ju keni gjithçka që dëshironi. Ju u rritët dhe u lindët atje, pra jeni në një zonë komforti, ndërkohë që unë ushqehem me presion.

Kush ju ka mësuar më tepër për lidershipin?

Te Juventus me Fabio Kapelo. Po më shkatërronte. Por në të njëjtën kohë më ndërtonte. Me thoshte se isha si m…, por edhe se nesër do të isha më i miri. Dhe do të ishte kështu.

Ju pëlqente Ibrahimoviçi para atij ndryshimi?

Nuk e kuptoja. Mendoja se isha më i miri që pa mbërritur te Juvja dhe një mendësi e tillë herët a vonë të shkatërron sepse nuk të lejon të kesh ekuilibër. Por Kapelo gjithmonë më bënte të jepja 200%. Ai më formoi mua. Por na duhet edhe një identitet, një kulturë dhe një traditë nga ana e klubit, si dhe një trajner. Një fitues krijon fitues. Humbësit nuk krijojnë fitues.

Kjo është kulturë. Pra, kur të vini në klub, si një talent i ri ose lojtar me potencial, klubi do t’ju trajnojë ndërsa rriteni për të kuptuar mënyrën se si funksionon një klub dhe mjedisin përreth. Te Milani duam ta krijojmë këtë në një mënyrë pozitive.

Ndërkohë, djali juaj do të luajë në ekipin U-23 të Milanit. Sa presion do të ketë?

Nuk është e lehtë për të, sepse, padyshim, babai i tij është ai që është. Kështu që ai mban një mbiemër të rëndë. Kudo që të shkojë, do të krahasohet gjithmonë.

Por te Milani, me rolin që mbuloj, nuk e shoh atë ndryshe nga të tjerët, nuk e gjykoj sikur të ishte djali im. Ai duhet të punojë dhe të fitojë besimin si çdokush nga shokët e tij. Unë jam munduar si baba. I kam dhënë disiplinë, respekt dhe punë të palodhur. Nëse doni diçka, punoni për atë sepse nuk do të merrni asgjë falas.