Analiza e “The Telegraph”: Si Benjamin Netanyahu fuqizoi Hamasin dhe… theu Izraelin

“Ekziston një shans i arsyeshëm që Benjamin Netanyahu të mbahet mend si armiku i Hamasit dhe si mundësues i tij”. Kështu e nis analizën e saj, e përditshmja ‘The Telegraph’.

Sondazhet në vend tregojnë se shumica fajësojnë kryeministrin për sulmin e 7 Tetorit mbi Izrael, jo vetëm për dështimet ushtarake, por edhe për ‘mbështetjen’ e grupit terrorist në radhë të parë.

Sa kohë do u duhet Forcave të Mbrojtjes së Izraelit për të neutralizuar krahun ushtarak të grupit islamik në Gaza, pjesa më e madhe e trupit politik të vendit do të qëndrojë pas liderit të saj. Të paktën në Gaza, kapaciteti i Hamasit për të bërë xhihad do të shtypet, së bashku me pjesën më të madhe të infrastrukturës politike dhe paraushtarake përmes së cilës ai qeveris. Ndonëse janë të vetëdijshëm për rreziqet shoqëruese, pak besojnë se në rrjedhën kryesore izraelite ka shumë zgjedhje duke pasur parasysh ngjarjet e tmerrshme të 7 tetorit.

“Ideja ishte të parandalohej Abbas – ose kushdo tjetër në qeverinë e Bregut Perëndimor të Autoritetit Palestinez – që të avanconte drejt krijimit të një shteti palestinez”.

Kjo strategji e gabuar e ktheu Hamasin nga “një grup i vogël terrorist në një ushtri efikase, vdekjeprurëse me vrasës gjakatarë që masakruan pa mëshirë civilët e pafajshëm izraelitë”, tha z. Shumsky.

Netanyahu është një populist dhe disa thonë se është e tepërt të thuhet se ai e mbështeti Hamasin në mënyrë aktive si një strategji të planifikuar paraprakisht; përkundrazi ai e pa të përshtatshme që të kishte ndarje në politikën palestineze dhe e lejoi atë të lulëzonte në dobi të Hamasit.

Sigurisht, qeveritë e ndryshme të koalicionit që ai ka udhëhequr vitet e fundit mund të shihet se kanë pasur efektin e ndihmës së lëvizjes.

Pavarësisht se është cilësuar zyrtarisht si një organizatë terroriste nga Izraeli, SHBA dhe pjesa më e madhe e Perëndimit, Netanyahu e ka injoruar kryesisht provokimin ushtarak nga grupi që nga inkursioni i fundit i madh tokësor izraelit në vitin 2014, dhe njëkohësisht ka lejuar shuma të mëdha parash të derdhen në Gaza.

Paratë thuhet se kanë ardhur në valixhe nëpërmjet Katarit, ku është vendosur lidershipi politik i Hamasit, por edhe nëpërmjet tregtisë me Izraelin që ka lulëzuar vitet e fundit pasi dhjetëra mijëra leje pune ndërkufitare u janë dhënë banorëve të Gazës.

Edhe pse i kujdesshëm në publik, në fillim të vitit 2019 zoti Netanyahu u citua të thoshte me dyer të mbyllura se ata që kundërshtonin një zgjidhje me dy shtete duhet të mbështesin transferimin e fondeve në Gaza, sepse funksionoi kundër unitetit palestinez, sipas Times of Israel.

Të tjerë tregojnë për arsye më të zakonshme për dështimin e inteligjencës së 7 tetorit, veçanërisht skandalin e vazhdueshëm të korrupsionit që ka pllakosur zotin Netanyahu dhe e ka shpërqendruar atë dhe kërkesat e motivuara fetarisht të partnerëve të tij të koalicionit të ekstremit të djathtë, të cilët kanë parë që burimet ushtarake të devijohen drejt vendbanimeve në Perëndim. Banka.

Në seancën e tensionuar të hapjes së sesionit dimëror të Knesset të hënën, Netanyahu u përpoq të mblidhte kombin, duke e quajtur Hamasin si pjesë të “boshtit të së keqes” të Iranit dhe një kërcënim ekzistencial. Ai shtoi, megjithatë, se kishte “shumë pyetje rreth fatkeqësisë që na ndodhi 10 ditë më parë” dhe premtoi se ato do të hetoheshin në “çdo aspekt” pasi të përfundonte misioni aktual ushtarak.

Nuk ka shumë sot në Izrael që mendojnë se kryeministri do të dalë nga ai pus. Edhe Ehud Barak, ish-kryeministri dhe komandanti i IDF, i cili shërbeu me Netanyahun në një njësi komando në fund të viteve 1960, e ka përshkruar sulmin e 7 tetorit si “dështimi më i madh në historinë izraelite”.

Strategjia e Izraelit ndaj palestinezëve kishte dështuar, tha Barak për Economist, “sepse vdekjet ishin kryesisht të civilëve dhe shteti ka braktisur angazhimin e tij më themelor ndaj qytetarëve të tij – për t’i mbajtur ata gjallë – ky ishte lloji më i keq i neglizhencës”.

The Telegraph