Historia plot drama, dashuri dhe ndarje e Maria Callas, sopranoja e famshme greke që përcaktoi standardet e bukurisë të shekullit 20

Grekët ishin të parët që teorizuan bukurinë: hundën e drejtë, përmasat e sakta, flokët e gjatë dhe të errët. Ata ishin gjithashtu të parët që vunë në dukje  dramat e jetës, të vetëdijshëm se kontradiktat më të mëdha bashkëjetojnë brenda grave. Prandaj, mund të ishte vetëm Maria Callas ajo që i tregoi botës kompleksitetin e mrekullueshëm të femrës.

Kënga e saj është ajo e një nimfe, fytyra e saj ajo e një Venusi. Ajo ishte një grua e suksesshme dhe një artiste e respektuar sepse e gjeti veten në të gjitha tragjeditë që solli në skenë. E përkushtuar si Alkestia, e brishtë si Ifigjenia, e lënë pas dore si Medea. Maria Callas është një divë e përjetshme dhe e saj është një tragjedi klasike e vendosur në botën moderne. Dimë aq sa duhet të dimë për të, pjesën tjetër ajo e ka rishkruar gjithmonë sipas dëshirës. Për shembull, a e dini se ajo gjithmonë gënjeu për ditën kur lindi?

Maria Callas, e cila ende sot – një shekull pas lindjes së saj – përcaktohet si këngëtarja më e madhe e operës në histori.

Por kjo grua e lindur në Nju Jork nga prindër grekë në jetën e saj, e cila përfundoi shumë herët, në moshën 53-vjeçare, më 16 shtator 1977 pas një ataku në zemër – ishte gjithashtu një ikonë e pavdekshme e stilit dhe elegancës dhe mbi të gjitha një grua me ëndrra, e dashurisë së parealizuar: ajo kurrë nuk pati familjen që donte. Një dhimbje që e mbajti brenda për një kohë të gjatë dhe që zemra e saj e thyer nuk e përballoi dot kurrë.

Prindërit e saj, George dhe Evangelia, ishin emigrantë grekë, të cilët, me pagëzimin e vajzës së tyre, e shkurtuan mbiemrin në Callas. Më e fortë se fati – ajo ishte 5 vjeç kur u godit nga një makinë: ajo qëndroi në koma për rreth një muaj – në moshën 7 vjeç Maria e vogël filloi të merrte mësime klasike për piano, duke treguar se kishte një anë të lindur artistike dhe muzikore.

Edhe pse e lënë në hije nga motra e saj e madhe Jackie – e admiruar nga të gjithë për bukurinë dhe karizmën e saj – Maria u tregua e aftë në këndimin dramatik: falë atij zëri, nëna e saj Evangelia e shtyu vajzën e saj të ndiqte një karrierë vokale. Një talent që për Callas do të ishte një udhëkryq dhe një kënaqësi, duke i imponuar një jetë sakrificash: ajo u shfrytëzua si një fëmijë mrekulli, ajo nuk e përjetoi fëmijërinë e saj, ashtu siç nuk e përjetoi rininë e saj. Një mungesë që në planin afatgjatë do të ndihej shumë, shkruan Living.

Ardhja në Greqi, studimi rraskapitës, sukseset e para

Në vitin 1937, në adoleshencë të plotë, Maria arriti në Greqi pas ndarjes së prindërve të saj. Ajo ndjek nënën dhe motrën e saj në Athinë dhe në kryeqytetin grek që Callas fillon të studiojë kanto me Elvira de Hidalgo . Ndërsa ishte ende studente, Maria bëri debutimin e saj në skenë në 1939 në një produksion shkollor të Cavalleria Rusticana, duke e dërguar publikun në një shfaqje: për interpretimin e saj brilant në rolin e Santuzza-s ajo u shpërblye nga Konservatori. Më vonë, po atë vit, ajo luajti rolin e saj të parë të rëndësishëm në Tosca: ishte një sukses i jashtëzakonshëm, rezultat i punës sfilitëse dhe shpirtit të saj të sakrificës (ajo studionte 12 orë në ditë).

Martesa me Meneghinin dhe pushtimi i La Scala në Milano

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Callas u përpoq të gjente role, edhe sepse u akuzua për kolaboracionizëm, pasi kishte kënduar edhe me kompani të drejtuara nga gjermanë dhe italianë. Në mesin e viteve 1940 ajo u kthye në Nju Jork për të kaluar kohë me të atin dhe për të kërkuar punë, por refuzimet vazhduan. Ajo u shpëtua nga një italian, tenori Giovanni Zenatello i cili shkroi për Gioconda të Ponchielli-t në Verona Arena në gusht 1947. Edhe pse nuk rezultoi një sukses i madh, ai rol ishte mundësia që Maria të takonte industrialistin Giovanni Battista Meneghini, i cili ra në dashuri me të me shikim të parë. Burri propozon të veprojë si menaxher i saj, një zgjedhje fituese: falë bashkimit të tyre, Callas së shpejti do të bëhet idhulli i të gjitha teatrove. Të dy u martuan në vitin 1950 në shtëpinë milaneze të Arturo Toscanini, dhe Callas, me një goditje të vetme pushtoi drejtimin e orkestrës dhe La Scala në Milano, teatri më prestigjioz i operës në botë.

Maria, Bilbili që shndërrohet në Tigër

Edhe pse zëri i saj magjepsi publikun – deri në atë pikë sa u mbiquajt Bilbili grek – ndërsa fama e saj u rrit, Callas zhvilloi një reputacion si një divë kapriçioze dhe kërkuese dhe madje u mbiquajt Tiger. Duke rezistuar ashpër,

Nga e pahijshme në një simbol të elegancës

Midis 1952 dhe 1954 Maria Callas interpretoi 7 opera, duke u bërë mitike. Ajo që goditi publikun – përveç zërit të saj unik (për të thënë se kishte “tre zëra”, për të përshkruar diapazonin e saj të jashtëzakonshëm vokal) ishte edhe ndryshimi i saj i papritur fizik: humbi 28 kilogramë. Për këtë rënie kishte shumë legjenda, para së gjithash se ajo kishte gëlltitur vullnetarisht larvën e një krimbi shirit. Nga e shëndoshë dhe e pahijshme ajo u bë simbol i elegancës.

Debutimi në SHBA dhe takimi me Aristotle Onassis

Në vitin 1954, Callas bëri debutimin e saj amerikan në Norma në Operën Lyric të Çikagos. Performanca ishte një triumf dhe u pa si një rol vendimtar. Në vitin 1956 më në fund pati mundësinë të këndonte me Metropolitan Opera në qytetin e saj të lindjes në Nju Jork, por në vitin 1958 u pushua nga puna nga regjisori Rudolf Bing. Karriera artistike dhe personale e Callas filloi të merrte një kthesë për keq një vit më parë, në vitin 1957, kur ajo u takua me pronarin grek të anijeve Aristotle Onassis. Mes të dyve lindi një marrëdhënie: këngëtarja gjeti tek ai atë butësi që nuk e përjetoi kurrë si e re. Takimi ishte vendimtar edhe për martesën e saj me Meneghin, e cila filloi të shkatërrohej para ndarjes së tyre në 1959.

Zëri që po humbiste dhe fillimi i rënies

Në vitin 1958, ngjarjet personale u ndërthurën me disa debate artistike për shkak të rënies së zërit dhe disa ndërprerjeve në shfaqjet e saj. Gjatë viteve 1960, zëri dikur yjor i Maria Callas filloi të lëkundet dukshëm. Shfaqjet e saj u bënë gjithnjë e më të pakta për shkak të anulimeve të shpeshta. Edhe pse ajo u tërhoq zyrtarisht nga skena në fillim të viteve 1960, Callas bëri një kthim të shkurtër në performancën me Metropolitan Opera në mesin e dekadës. Shfaqja e saj e fundit operistike ishte në Tosca në Covent Garden në Londër më 5 korrik 1965, në prani të Nënës Mbretëreshë Elizabeth.

Fundi me Onassis dhe dashuria e pamundur me Pasolinin
E tradhtuar në mënyrë të përsëritur, në vitin 1968 Maria Callas u nda përfundimisht nga Aristotle Onassis kur ky i fundit zgjodhi të martohej me ish-zonjën e parë amerikane Jacqueline Kennedy, e cila, për ironi, mori pseudonimin prej motrës së saj, Jackie. Ky epilog shkaktoi një trishtim të pashërueshëm tek Callas, e cila filloi të alternonte periudha të reja depresioni me momente të përsosmërisë artistike sublime. Në vitin 1969 sopranoja luajti në filmin Medea dhe ra në dashuri me regjisorin italian Pier Paolo Pasolini, i cili do të mbetet gjithmonë miku i saj i madh dhe dashuria e pamundur.

Vdekja, vetëm dhe si e vetmuar, në Paris

Në fillim të viteve 1970, Maria Callas provoi dorën e saj në mësimdhënie, duke mbajtur disa klasa master në Juilliard në Nju Jork midis viteve ’71 dhe ’72. Pavarësisht shëndetit të dobët, sopranoja shoqëroi një mikeshë në një turne recital ndërkombëtar në vitin 1973 për ta ndihmuar atë të mblidhte para për vajzën e saj të sëmurë. Turneu i fundit botëror i Maria daton në vitin 1974: pasi mbaroi, ajo u transferua në Paris, Francë, ku filloi të jetonte si e vetmuar

.

Më 16 shtator 1977, vetëm në moshën 53-vjeçare, Maria Callas vdiq papritur dhe në mënyrë misterioze në shtëpinë e saj në Paris, në atë që besohej të kishte qenë një atak në zemër. Arresti i saj kardiak lidhej me ndërlikimin e disa sëmundjeve që kishte pasur që kur ishte fëmijë. Ajo kishte vuajtur nga pagjumësia për disa kohë dhe kishte krijuar një varësi nga metaqualone, një qetësues që ka efekte të ngjashme me ato të barbiturateve. Zemra e saj ishte thyer./Living

​